Βαζεις ραδιοφωνο στ ακουστικα και ξεκινας..Και ο 1055 παιζει αυτο:
http://www.youtube.com/watch?v=7d5gN9CoXMY
και η βροχη να πεφτει καταρρακτωδως..Και η παραλια αδεια..Εντελως..
Και αναρωτιεσαι γιατι δε θες να βρεχει οταν εισαι με το ποδηλατο αφου τελικα σου αρεσει..Και στη διαδρομη βλεπεις καποιον με ομπρελλα να περπατα μονος του..Και σταματας να τον φωτογραφισεις μαζι με την ολη μαγικη ατμοσφαιρα..
Και συνεχιζεις με τις μουσικες και τις εικονες σου παρεα μεχρι που τελειωνει και η παραλια και η βροχη..
Και νιωθεις ομορφα τελικα..Σου αρεσει να ποδηλατεις αργα μες τη βροχη, ακομα και αν το αποφευγεις..Ειναι ο φοβος μαλλον που σε κανει να το αποφευγεις, αλλα οταν το ζεις καταλαβαινεις οτι η ιδιαιτεροτητα της στιγμης και η ομορφια της ειναι σημαντικοτερη απο οποιονδηποτε φοβο..Και χαιρεσαι που επελεξες να μην παρεις αυτοκινητο..Και χαιρεσαι που εισαι ζωντανος..